Tkwiłam w pustce i beznadziei – mówi wprost o swojej samotności Sylwia. To ten stan, kiedy jesteś z ludźmi, ale w twoim umyśle piętrzą się depresyjne myśli: „Pewnie mnie nie chcą. Nie jestem wystarczająco dobra. Zrobiłam coś źle. Dlaczego nie mogę być lepsza”?

Codziennie mijamy setki ludzi, lecz mimo to czujemy się samotni, wyobcowani, opuszczeni, wykluczeni. Zadajemy sobie pytanie: „Co jest ze mną nie tak”? „Czy jestem beznadziejna”? Znasz to? Samotność nie jest chorobą, choć powinni ją tak sklasyfikować. Samotni w XXI wieku, jakie to powszechne. Brak głębokich więzi, czułych słów, uścisków, … mówienia: „kocham Cię” bez powodu. Rozprzestrzeniająca się depresja, wycofanie, złamane serca i opuszczenie. Jednak nie musisz się tak czuć. Możesz pokonać to nieprzyjemne uczucie w swoim wnętrzu. Zobacz, jak pozbyć się samotności!

Jestem samotna

„Tkwiłam w pustce i beznadziei. Wszyscy ludzie, którym ufałam, mnie zawiedli. Zostałam sama. Przepłakałam wiele nocy, a życie nie miało dla mnie większego sensu. Jedyne czego potrzebowałam to ktoś obok, kto zrozumie” – wyznaje Sylwia.

Brak zrozumienia i pustka. To tak zżera od środka! Jesteś samotna i nie masz się najlepiej. A samotność to ten stan emocjonalny, który pojawia się, gdy brakuje nam bliskiej i satysfakcjonującej relacji z innymi osobami. Czujemy, że zawierane znajomości są powierzchowne i nie ma w nich zrozumienia i bliskości. Ponadto nie czujemy się w nich bezpiecznie. To prowadzi do tego, że zaczynamy zamykać się w sobie, tracić wiarę w siebie i we własne możliwości, brakuje nam planów na własne życie. Ponadto towarzyszy nam uczucie pustki i beznadziei.

Wstyd, lęk, poczucie społecznego niedopasowania, nieufność wobec innych oraz poczucie winy – wszystkie wiążą się z samotnością. W konsekwencji zaczynamy izolować się od ludzi. Nasze zdrowie psychiczne jest zagrożone, odczuwamy lęk, a stąd już niedaleko do depresji. Zdaniem naukowców:

Samotność wpływa na nasz mózg i w rezultacie może doprowadzić do znacznych zmian, które nie zawsze da się cofnąć. Ponadto prowadzi do przedwczesnej śmierci.

Zanim dowiesz się, jak pozbyć się samotności, musisz zrozumieć, skąd się bierze.

Czytaj też: Kiedy zrozumiałam że chcę żyć

Dlaczego czuję się samotna?

„Teraz tyle z nas żyje światem internetu, Instagrama, dużo obserwujących, a w rzeczywistości jedyne z kim można pogadać to z samym sobą” – mówi zmagająca się z samotnością Weronika.

Życie w dobie mediów społecznościowych i znajomości online, i jak tu nie wpaść w samotność? „Przyjaciele online” są tylko po drugiej stronie czatu. Sama miałam znajomych, którzy woleli pisać na Messengerze niż się spotkać. Poza światem internetu ta „relacja” nie istniała. Przykre, ale prawdziwe. Z iloma osobami dodanymi do znajomych na facebooku się spotykasz? Przecież to tylko nieznacząca liczba, która ma pokazać, że niby znamy wiele osób. A jak jest, gdy umawiasz się ze znajomą? Wyciąga telefon i klika coś w social mediach zamiast poświęcić Ci czas i z Tobą BYĆ. Tak rodzi się Twoja, nasza samotność. A potrzebujemy tak niewiele – chwili czasu i zrozumienia.

Poza tym obecnie wiele osób udaje kogoś, kim nie jest, goniąc za reklamowanym ideałem piękna. Każdy chce świetnie wyglądać, mieć paczkę znajomych i być lubianym. Do tego dochodzi próba udowodnienia światu, że jest się samowystarczalnym.

Nie myśl, że dopóki nie znajdziesz drugiej połówki, to będziesz samotna. Tak naprawdę samotność dotyka zarówno singli, jak i osoby będące w związku. Wynika z braku czasu dla siebie nawzajem, niedopasowania partnerów, rutyny oraz znudzenia codziennością. Jest też wczesne rozczarowanie miłosne. Po nim boimy się zaangażować emocjonalnie w nową relację. Kolejny powód samotności to niska samoocena. Myślisz: „nie zasługuję na miłość”. Unikasz emocjonalnego zranienia i napotykasz na wewnętrzne bariery w kontaktach z innymi.

Skoro już wiesz, skąd to uczucie, co z tym zrobić? Jak pozbyć się tej samotności?

Czytaj też: Populars czy szarak – jakim lepiej być?

Jak pozbyć się samotności? 

Samotność istnieje w naszych głowach i zatruwa nam życie. To w naszym umyśle pojawiają się wtedy ciemne myśli, że znowu coś robimy źle i nikt nie chce z nami rozmawiać. W rzeczywistości to kłamstwo, które stopniowo zakorzenia się w głowie. Będzie nas niszczyć, dopóki coś z tym nie zrobimy.

Samotność można zwalczyć dzięki ciężkiej i wytrwałej pracy nad samym sobą. Po pierwsze musisz zrozumieć, że nie musisz mieć grona znajomych, żeby czuć się dobrze. Wystarczy kilka osób, ale takich, które pójdą za Tobą w ciemno. Gdy to do mnie dotarło, wszystko się zmieniło. Wygrałam walkę z samotnością, która była w rzeczywistości iluzją. Nigdy nie jesteś sama. Zawsze masz obok kogoś, komu na Tobie zależy. Co więcej, poza znajomymi życie ma wiele innych dziedzin, które dostarczają szczęścia. Znajdź zadowolenie w codziennych czynnościach i dostrzeż w nich najmniejsze dobro.

Jednak to nie wszystko. Najważniejszą rzeczą jest zaakceptowanie samej siebie, ponieważ samotność pojawia się wtedy, kiedy jesteśmy sobie obcy. Często mimo poszukiwania nowych relacji, towarzystwa i miłości, samotność nie przemija. Dzieje się tak, ponieważ nosimy ją w sobie, więc niezależnie do ilu osób pójdziemy, dalej będziemy ją czuć. Nie uda nam się jej wypełnić innymi ludźmi, przedmiotami ani przyjemnościami. Musisz nauczyć się być ze sobą. Stań się swoją najlepszą przyjaciółką. Dopóki sama nie poczujesz się ze sobą dobrze, samotność będzie deptać Ci po piętach.

Z samotności może Cię uleczyć przyjaźń do samej siebie. Pokonasz ją, gdy polubisz i zmienisz podejście do siebie. Gdy przestaniesz sobie mówić: „jestem głupia”, „jestem beznadziejna”, „nic mi się nigdy nie udaje”. Co więcej, zaczniesz poświęcać sobie czas, a oprócz tego będziesz pielęgnować te relacje, które masz. Wtedy odniesiesz sukces.

Czytaj też: Pokochaj siebie a będziesz szczęśliwa

 

Jeśli spodobał Ci się mój artykuł zapraszam na wirtualną kawę. Twoje wsparcie doda mi energii do dalszego działania i pomoże utrzymać bloga. Dziękuję 🙂